U ovom radu je analizirana tehnika redistribucije ruta između instanci protokola rutiranja. Iako se ova tehnika često koristi, u praksi njenu primjenu prate izraženi problemi. Jedan od uzroka ovih problema proističe iz nepostojanja usvojenih preporuka relevantnih organizacija/asocijacija za korištenje ove tehnike, što za posljedicu ima da se redistribucija često primjenjuje na neadekvatan ili pogrešan način. Umjesto široko usaglašenih i usvojenih preporuka, postoje aktuelne preporuke pojedinih
proizvođača mrežne opreme koje su u radu kritički analizirane, pri čemu su identifikovani i prezentovani njihovi nedostaci. U
radu su takođe date preporuke čijom primjenom se obezbjeđuje sigurnost, robusnost, dostupnost i aktiviranje rezervne putanje
procesu redistribucije ruta, čak i u slučaju particionisanja instance rutiranja. Izložene preporuke su praktično demonstrirane i
verifikovane pomoću softverskog paketa GNS.
